lunes, 22 de octubre de 2012

AXIÑA, SEN SABELO


Camiña un mesmo cunha tal indiferencia
a carón da paixón
que parécele rozar a sombra dun soño,
un mezquiño agarimo da vida,
unha núa aperta,
e sen embargo,
tan axiña pasóu
que tivera perdido, outra vez, o Paraíso.

Preto da dita
as Táboas de Moisés búrlansei,
a lira de David enmudece,
e Salomón,
volve a chorar por Belkis.


CERCA, SIN SABERLO

Uno camina con tal indiferencia
al costado de la pasión
que cree rozar la sombra de un sueño,
una mezquina caricia de la vida,
un desnudo abrazo,
y sin embargo,
tan cerca ha pasado
que hubiera perdido, otra vez, el Paraíso.

A un paso de la dicha,
las Tablas de Moisés se burlan,
la lira de David enmudece
y Salomón,
vuelve a llorar por Belkis.



M.R.-C.  (Derechos Reserv.)

                                                                      * * * 

No hay comentarios:

Publicar un comentario