lunes, 3 de diciembre de 2012

CATIVA DA NOITE


A noite é un abanqueiro avesío.
Agoniza o verán.
Bos Aires, gume dun coutelo enriba das rúas.

Unha nena            perdida dende violado útero temprán
naufraga sua existencia nun Edén noxento.

A lixa flor de seu mirada
outea unha estreliña fuxidía
e prega desexos imposibles.

Para seu revoar -bolboreta  ferida-
non fixemos as revolucions
e hoxe,
soamente,
coñece a epiderme da noite.

                                                                              * * *
 

PEQUEÑA DE LA NOCHE

La noche es una cascada lúgubre.
Agoniza el estío.
Buenos Aires, filo de un cuchillo sobre las calles.

 Una niña                    perdida desde violado útero temprano
naufraga su existencia en un Paraíso nauseabundo.
 La sucia flor de su mirada
otea una estrella fugaz
y ruega deseos imposibles.

Para su revoloteo -mariposa herida-
no hicimos las revoluciones,
y hoy,
solamente,
conoce la epidermis de la noche.

                                                                            * * *

No hay comentarios:

Publicar un comentario