jueves, 25 de abril de 2013

CATIVA DE MI MESMA



Eu marchaba detrás de teu amor, cativa de mi mesma.
Abandonada da miña frontera, dos méus soños.
O corazón baldeiro doutro sentimento que non fora
achegarme a teu mar avolto, a teu queixume de agonía.
Sen ollos para min, axordádame o abrente da túa bágoa,
e tras dela, chouraba avesidos despertares.

Hoxe, 
cubertas aínda miñas costas dos farrapos
de teu abrazo balorento,
penso que foron aqueles azouridos tempos
os máis felices anos da miña vida.

                                                                                 * * *

Yo iba detrás de tu amor, pequeña de mí misma.
Abandonada de mi frontera, de mis sueños.
El corazón vacío de otro sentimiento que no fuera
llegarme a tu mar revuelto, a tu quejido de agonía.
Sin ojos para mí, me atronaba el alba de tu lágrima
y tras de ella, lloraba sombríos despertares.

Hoy,
cubierta mi espalda aún de los harapos
de tu abrazo mohoso,
pienso que fueron aquellos lívidos tiempos
los más felices años de mi vida.

No hay comentarios:

Publicar un comentario