miércoles, 28 de agosto de 2013

LOS PUENTES




 




CARA Ó NORDÉS

Van os pasos a petar sempre iste ponte.
Ao Nordés perdida a ollada.
                      Ollos e ponte vencellos fican.

Logo,
segue a vida, o murmurio.
O andar bulido e chegar seica a deshora.
A luz ó a sombriza. Día o noite
sen importar sequera.

Son eles, soamente.
                 Ponte e ollos.
 

Feroz cristal do desterro.
Brétema.

Dorido abandono que circunda,
o recuncho da nenez.

Logo,
atourar o resto da historia que non conta;
unha escenografía minimalista
nesta patria estranxeira.



HACIA EL NORESTE

Van los pasos a dar siempre a este puente.
Al noreste perdida la mirada.
                      Ojos y puente, atados quedan.

Luego,
sigue la vida, el murmullo.
El ir de prisa y llegar acaso a destiempo.
La luz o la penumbra. Día o noche,
sin importar siquiera.

Son ellos, solamente.
                     Puente y ojos.


Feroz cristal del destierro.
Neblina.

Dolido abandono que cincunda
el rincón de la niñez.


Luego,
sobrellevar el resto de la historia que no pesa;
una escenografía minimalista
en esta patria extranjera.

 

 M.R.-C.
"Versos de doble faz"
Derechos Reservados (2010)


Imagen: INTERNET

No hay comentarios:

Publicar un comentario